อเลเซีย

อเลเซียลืมตาดูโลกอย่างสดใส โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าพ่อกับแม่ได้ทิ้งนางไว้ที่ใจกลางป่าเลือดอสูร แต่เสียงหัวเราะของเด็กที่มีชีวิตชีวานี้ ได้ทำให้ โซเฟีย ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้นำหญิงของเผ่าพันธุ์เสือดาวรู้สึกถูกชะตา โซเฟียที่กำลังโศกเศร้าจากการสูญเสียลูกของนางไปไม่นาน จึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ที่จะพาอเลเซียกลับไปยังรังในฐานะลูกของนาง และปกป้องเด็กหญิงตัวน้อยจากพวกพ้องของนางที่ไม่พอใจกับการเลี้ยงดูลูกมนุษย์ ข่าวที่โซเฟียรับเลี้ยงลูกมนุษย์และให้นมที่ควรมอบให้กับลูกที่ตายไปแล้วของนางนั้น ทำให้เกิดความโกลาหลในฝูงเสือดาวทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่สายเลือดดั้งเดิม สำหรับพวกเขาแล้ว มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่อันตรายและกลับกลอกและเป็นได้แค่เหยื่อของพวกเขาเท่านั้น แต่อเลเซียก็รอดชีวิตจากการเป็นจุดด่างพร้อยของเผ่าพันธุ์เสือดาวนี้มาได้ นับว่าเป็นปาฏิหาริย์ที่เมื่อหัวหน้าสูงสุดของเผ่าพันธุ์ ได้มอบความเป็นสมาชิกกิติมศักดิ์ให้อเลเซีย เพราะเห็นแก่การอุทิศตนให้กับเผ่าพันธุ์ของโซเฟียและเห็นใจที่นางเพิ่งเสียลูกไป นับแต่นั้นมาพวกนางสองแม่ลูกก็ปลีกตัวออกจากเผ่า ไปใช้ชีวิตเพียงลำพังแต่ก็ยังปลอดภัยในพื้นที่ชายขอบของอาณาเขต
แน่นอนว่าในสายตาของเพื่อนร่วมเผ่าแล้ว อเลเซียมีสถานะต่ำต้อย ชีวิตในวัยเด็กของนางจึงต้องทนทุกข์กับการไม่มีเพื่อน ยกเว้นก็แต่แบชลาร์ด ผู้ที่มีภูมิหลังคล้ายกันกับนาง ในกรณีของแบชลาร์ดนั้น มีสาเหตุจากแม่ของเขา นางเป็นเสือดาวที่ป่วยออดๆ แอดๆ อยู่ตัวเดียวในเผ่าพันธุ์ที่ให้คุณค่ากับความแข็งแกร่งเหนือสิ่งอื่นใด มิตรภาพของแบชลาร์ดและอเลเซียจึงหล่อหลอมขึ้นมาจากการเห็นอกเห็นใจกัน แต่ความเจ็บปวดนั้นหยั่งลึกกว่าสำหรับอเลเซีย นางรู้ตัวมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วว่านางไม่มีวันที่จะมีกรงเล็บที่แข็งแกร่ง ขนที่ให้ความอบอุ่น หรือหางอันสวยงามเหมือนกับ “เพื่อนร่วมเผ่า” มนุษย์ที่อ่อนแออย่างอเลเซีย มักจะถูกลูกเสือดาวในวัยเดียวกันล้อเลียนอยู่เสมอ พวกเขาสามารถเอาชนะเธอได้อย่างง่ายดายในเกมที่ต้องใช้ความรวดเร็วและพละกำลัง แต่อย่างน้อยนางก็ได้เรียนรู้ที่จะแสร้งทำเป็นเก่ง เพื่อซ่อนความเจ็บปวดหรือความรู้สึกผิดที่ทำให้โซเฟียต้องผิดหวัง ซึ่งนางเองก็ไม่รู้ว่าจะทนไปได้อีกนานแค่ไหน
และแล้วนางก็มีความหวัง หลังจากเลยวันเกิดอายุ 15 ปีของนางได้ไม่นาน นางก็แอบไปได้ยินบทสนทนาระหว่างโซเฟียกับปรมาจารย์แม่มดของเผ่าเข้า อเลเซียแอบได้ยินว่ามีวิธีที่จะพัฒนาร่างกายมนุษย์ที่อ่อนแอของนางให้แข็งแกร่งขึ้นได้ แต่มันเป็นเรื่องอันตราย ปรมาจารย์แม่มดกล่าวถึงชะตากรรมของจิ้งจอกผู้ฝักใฝ่ความมืด ซึ่งถูกขังไว้ที่ไหนสักแห่งภายในอาณาเขตของเผ่าพันธุ์เสือดาว สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังนี้ยังมีชีวิตอยู่ และยิ่งไปกว่านั้น มันยังมีพลังที่สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับอเลเซียได้ เมื่อรู้ว่ามีโอกาสที่จะล้มเหลวมากกว่าจะสำเร็จ โซเฟียเลือกที่จะปฏิเสธโอกาสนี้ แต่อเลเซียตัดสินใจที่จะดำเนินการตามแผนด้วยตัวเอง
อเลเซียเล่าแผนการที่บ้าคลั่งนี้ให้แบชลาร์ด ผู้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของนางฟัง และการผจญภัยสุดเสี่ยงของผู้กล้าทั้งสองก็ได้เริ่มต้นขึ้น พวกเขาบุกรุกเข้าไปในเขตต้องห้ามของป่าเลือดอสูร เพื่อปลดปล่อยสุนัขจิ้งจอกจอมเวทย์กระหายเลือด มันเป็นแผนที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ โอกาสสำเร็จก็ไม่ต่างอะไรจากปาฏิหาริย์ ด้วยไหวพริบที่มีในสัญชาตญาณมนุษย์ของของอเลเซีย และความสามารถทางกายภาพของแบชลาร์ดพวกเขาเข้าขากันได้เป็นอย่างดีในการต่อสู้ และสามารถเกลี้ยกล่อมให้สุนัขจิ้งจอกจอมเวทย์ทำตามความปรารถนาของอเลเซียได้ ในที่สุดร่างของนางก็ได้รับการปรับเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว อเลเซียสำรวจร่างกายใหม่ของนางที่ทั้งยั่วยวน งดงาม และเป็นที่น่าพอใจ ด้วยหางและหูของสุนัขจิ้งจอกสุดวิเศษ ไม่นานนางก็ตระหนักได้ว่า แบชลาร์ดไม่ได้มองนางในฐานะเพื่อนอย่างเดียว แต่มันลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น
อเลเซียรีบกลับบ้านไปหาแม่ของนางเพื่อบอกข่าวดี แต่นางประเมินความรุนแรงของการฝืนกฎของป่าและผลที่จะตามมาผิดไป การปลดปล่อยนักเวทย์ที่ฝักใฝ่ศาสตร์มืด ไม่เพียงแต่สร้างความเดือดดาลให้กับหัวหน้าเผ่าของนาง แต่ยังรวมถึงเผ่าพันธุ์อื่นๆ ในป่าเลือดอสูรที่เป็นพันธมิตรกับเผ่าพันธุ์เสือดาวด้วย นักรบชั้นยอดของเผ่าได้จับกุมแม่ของนางเอาไว้และรอที่จะพาอเลเซียไปยังลานประชุมของเผ่าเพื่อทำการพิพากษา
อเลเซียตระหนักได้ในทันทีว่าการตัดสินใจของนางนั้นทำให้โซเฟียตกอยู่ในอันตราย นางจึงร่ายคาถาลบความทรงจำที่ได้จากสุนัขจิ้งจอกใส่โซเฟีย นอกจากนี้ อเลเซียได้ร่ายคาถาใส่เพื่อนร่วมเผ่าที่ไปปรากฏตัวที่ลานอีกด้วย แม้ว่าการอาศัยอยู่ในป่าเลือดอสูรจะสร้างความเจ็บปวด แต่ที่นี่ยังคงเป็นบ้านของอเลเซีย และสร้างความทรงจำดีๆ มากมาย ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข แต่การหายไปเงียบๆ เป็นทางออกที่ดีที่สุด แม้นั่นจะทำให้โซเฟีย แม่ของอเลเซียลืมนางไปจากความทรงจำก็ตาม อเลเซียรู้ว่าคาถาใช้ได้ผล เมื่อนางรู้สึกได้ถึงพลังที่ลดลง หลังจากนั้น ก็มีเพียงแบชลาร์ดเท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์ที่เคยมีให้กับอเลเซีย เขาจำได้ถึงโครงร่างที่เลือนลาง คนๆ หนึ่งที่เขาหวังว่าจะได้พบในสักวัน แม้เขาจะจำใบหน้านั้นไม่ได้เลยก็ตาม
อเลเซียเตร็ดเตร่ไปทั่วออเรลิก้าอยู่หลายปี ก่อนที่จะปักหลักอยู่ในที่อีกแห่งที่นางเรียกว่าบ้าน ที่แห่งนั้นคือ เกาะโจรสลัด ณ ที่แห่งนี้ นางได้พบเพื่อนและคนรู้จักมากมายที่กำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่เช่นเดียวกับนาง หนึ่งในนั้นคือฟลาเรนซ์ หญิงสาวที่กลายเป็นเพื่อนสนิทของอเลเซีย นางคือนักเต้นทรงเสน่ห์ที่รับเอาอเลเซียมาดูแล เพื่อเป็นการตอบแทน อเลเซียได้ทำงานให้ฟลาเรนซ์ในฐานะกำลังพลสำคัญในการสร้างเครือข่ายข่าวกรองลับที่ใหญ่ที่สุดของเกาะ