โยลันดา

รัศมีแห่งอรุณ เป็นองค์กรที่เก่าแก่อย่างแท้จริง แม้แต่นักประวัติศาสตร์ก็ยังไม่แน่ใจว่ามันถูกก่อตั้งเมื่อใดหรือโดยใคร แต่มีข้อสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับภารกิจของมัน นั่นคือการปกป้องผู้คนในออเรลิกาจากการบุกรุกของอสูรความมืด องค์กรนี้เป็นที่รู้จักกันดีและได้รับการเรียกใช้งานอยู่บ่อยครั้งตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาเพื่อช่วยเหลืออาณาจักรต่าง ๆ ในการต่อสู้กับความมืด สมาชิกส่วนใหญ่ของ รัศมีแห่งอรุณ ทำงานอย่างลับๆ อยู่เบื้องหลังเพื่อทำงานที่จำเป็นได้ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม สมาชิกบางคนเลือกที่จะเปิดเผยตัวตนของพวกเขาต่อสาธารณะ โดยที่โดดเด่นที่สุดคือจอมเวทย์แห่งแสงศักดิ์สิทธิ์อย่าง โยลันดา

โยลันดานั้นเป็นหนึ่งในมหาจอมเวทย์ที่ทรงพลังที่สุดในออเรลิกา และอาจนับได้ว่าเป็นผู้ฝึกตนแห่ง “แสง” ที่ทรงพลังที่สุดของโรงเรียนแห่งเวทมนตร์ที่เธอได้สืบทอดมาจากครูฝึกของเธอและโรงเรียนแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ดีในการรับมือกับศาสตร์มืด

โยลันดาเกิดและเติบโตเป็นสมาชิกของกลุ่มแบนตัสเมื่อหลายศตวรรษก่อนในทวีปที่ต่างไปจากปัจจุบันไปอย่างสิ้นเชิง เธอเป็นที่รู้จักในฐานะเด็กที่ร่าเริงและขี้สงสัย มีพรสวรรค์ในด้านเวทมนตร์ แต่ไม่ต้องการจำกัดตัวเองให้อยู่กับเวทมนตร์คาถาที่ฝึกโดยพี่น้องพาลาดินของเธอ เนื่องจากเธอศึกษาเวทมนตร์อย่างหมกมุ่นอยู่กับตัวเธอเอง ธรรมชาติที่อยากรู้อยากเห็นของเธอเกี่ยวกับความลึกลับของเธอได้นำเธอไปสู่เส้นทางของจักรวรรดิเฮอชิงเบิร์ก ซึ่งเธอได้ลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์แห่งจักรวรรดิ ทว่าแม้แต่อาจารย์ของพวกเขาก็ไม่สามารถปรนเปรอความอยากรู้ของเธอได้ และเธอก็เริ่มสำรวจอาร์ติแฟกต์อื่นๆ และผู้วิเศษที่มีชื่อเสียงทั่วแคว้นแดนออเรลิกาได้ ในที่สุดการเดินทางของเธอก็ได้พาเธอไปหาซิลเวีย แม่ของเอเวลินผู้เป็นศิษย์ของเธอ ซึ่งเหมือนกับโยลันดาที่มีความหลงใหลในการค้นคว้าเหมือนกัน ยกเว้นในกรณีของซิลเวีย ที่มุ่งต่อต้านอสูรความมืดโดยสิ้นเชิง ทั้งคู่ตามติดกันไปอย่างแยกกันไม่ออก

การเดินทางของโยลันดาและซิลเวียในที่สุดพวกเขาก็พาพวกเขาไปยังเมืองเล็กๆ ในเขตชานเมืองทาลินที่ซิลเวียสงสัยว่าถูกความมืดครอบงำ ทั้งคู่ถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับไหลจากเหตุที่ไม่คาดคิด และทั้งสองพบว่าตนนั้นถูกห้อมล้อมไปด้วยชาวบ้านที่โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรงจนบิดเป็นเงาดำมืดจากตัวตนเดิมของตน

โยลันดาตระหนักว่าประตูสู่มิติอื่นอีกบานหนึ่งนั้นได้เปิดออกและได้สัมผัสกับบรรยากาศภายในลานโบสถ์ของหมู่บ้าน เธอสามารถสังเกตเห็นลำแสงสีดำของพลังงานพิษที่เล็ดลอดไปในอากาศ และแผ่อิทธิพลชั่วร้ายไปทั่วเนื้อหนังทุกส่วน ซึ่งนี่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาของผู้ใช้ที่ไม่ใช้เวทมนตร์ เสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวมาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในโลกแห่งรอยแยกมิติ และกรงเล็บคู่หนึ่งและร่างปีศาจก็โผล่ออกมา เหล่าจอมเวทย์รุ่นเยาว์ต่างรู้ว่า ทักษะการต่อสู้ของพวกเขากำลังจะถูทดสอบขั้นสุดท้าย

โยลันดาใช้ความรู้ทั้งหมดของเธอเกี่ยวกับเวทมนตร์ลึกลับเพื่อทำร้ายสัตว์อสูร ซึ่งเธอนั้นได้ยักไหล่จากการโจมตีราวกับไร้ซึ่งอันตรายใด ๆ และยังสามารถฟื้นตัวจากฟ้าผ่าได้รวดเร็วเต็มที่ หรือสร้างเพลิงลุกโหมได้ในไม่กี่วินาทีเพื่อฟื้นฟูได้อย่างเต็มกำลัง พลังงานมืดจากภายในประตูสู่มิติดูเหมือนจะให้พลังแก่ปีศาจอีกครั้ง และซิลเวียแทบจะไม่สามารถสร้างเวทมนตร์แห่งแสงเพื่อปกป้องสิ่งมีชีวิตได้เลย แต่เวลาก็หมดลง ในตอนนั้นเองที่เวทมนตร์แห่งแสงระเบิดอย่างท่วมท้นปกคลุมเมืองและเผาสัตว์อสูรราบคาบเป็นจุล นักเวทย์อีกคนที่ว่าคือ? แต่ใครเล่าจะสามารถใช้เวทมนตร์เช่นนี้ได้? ผู้มาใหม่ขับไล่ความมืดรอบๆ หมู่บ้านและนำรอยแยกมิติกลับคืนมา ด้วยเหตุนี้ โยลันดาจึงถูกแต่งตั้งให้เข้าสู่รัศมีแห่งรุ่งอรุณโดยมหาจอมเวทย์-ที่ปรึกษา คนใหม่ของเธอและอุทิศให้กับงานอันยิ่งใหญ่เช่นเดียวกันกับการกอบกู้โลก