โยลันดาศักดิ์สิทธิ์

โยลันดานั่งขัดสมาธิอยู่ในมุมหนึ่งของวิหารแห่งรุ่งอรุณอันศักดิ์สิทธิ์ นางกำลังนั่งสมาธิอย่างใจจดจ่อ ทุกอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจของนางเท่านั้น ขณะนี้จิตวิญญาณของนางอาจอยู่อีกโลกหนึ่งก็เป็นได้ “โอ แสงแห่งรุ่งอรุณที่ข้ารับใช้และเทิดทูนบูชา ข้าในฐานะสาวกผู้ซื่อสัตย์อยากวิงวอนขอความเมตตา! ดินแดนของเราได้ทนทุกข์ทรมานมามากแล้ว และกำลังจะเกิดภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่ ข้าน้อยขออำนาจที่จะช่วยต้านทานพลังแห่งกลียุคและปกป้องออเรลิก้าด้วยเถิด” โยลันดามีสีหน้าเคร่งเครียดในระหว่างรอคำตอบ นางดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด
“พลังที่เจ้ามีนั้นเพียงพอแล้ว” น้ำเสียงที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ได้ดังขึ้นในจิตสำนึกของโยลันดา นี่คือเสียงของเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณนั่นเอง “เพียงพอหรือ? ข้ารู้สึกจำนนต่ออำนาจของพลังแห่งกลียุคเหลือเกิน” “โยลันดา เจ้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรสูงสุดในภาคีแห่งแสง เจ้ามีเวทมนตร์ที่ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัว มันไม่ได้เป็นเพียงพลังในการช่วยชีวิตเท่านั้น แต่มันยังชำระล้างสิ่งชั่วร้ายจากพลังแห่งกลียุคได้อีกด้วย” “แล้วข้าจะใช้พลังเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพสูงสุดได้ยังไง” โยลันดาตอบกลับโดยใช้สัญญาณจิต “โยลันดา เจ้าไม่จำเป็นต้องหาพลังจากภายนอกหรอก พลังที่เจ้ามีนั้นเพียงพอแล้ว ในตอนนี้เจ้าเอาแต่มองตัวเองในฐานะผู้ปกป้องและผู้รักษา แต่เจ้าอาจลืมไปว่า นอกจากการเป็นผู้พิทักษ์แล้ว เจ้ายังเป็นนักรบที่น่าเกรงขามได้อีกด้วย จำไว้นะ แสงสามารถปกป้องได้และทำลายได้ด้วยเช่นกัน”
“อย่าได้กลัวไฟที่แผดเผาอยู่ในตัวเจ้า จงปลดปล่อยมันออกมา! และเจ้าจะกลายเป็นผู้ลงทัณฑ์ที่น่ากลัว” ทันใดนั้น วิญญาณของโยลันดาก็กลับมา นางสัมผัสได้ถึงอากาศที่ปะทะใบหน้า พื้นแข็งๆ และลมหายใจของตัวเอง นางได้รับคำตอบแล้ว เทพธิดาแห่งแสงได้บอกใบ้ในสิ่งที่โยลันดาก็ไม่เข้าใจนัก แต่มันทำให้นางได้รู้ว่า นางไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่ผู้ปกป้องอีกต่อไปแล้ว นางต้องเชื่อในสิ่งที่เทพธิดาแห่งแสงบอก ที่จริงแล้วแสงศักดิ์สิทธิ์ก็มีพลังทำลายล้างมหาศาลเช่นกัน นางไม่ได้เป็นเพียงผู้พิทักษ์ของออเรลิก้าเท่านั้น แต่นางต้องทำหน้าที่ผู้ลงทัณฑ์แห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ในมหาสงครามที่จะมาถึงนี้ด้วย!